- با دست‌هايت دوست باش!
در زمان‌هاي قديم بعضي‌ها معتقد بودند كه چپ‌دست بودن يك اشكال بزرگ است. آن‌ها بچه‌هاي چپ‌دست را مجبور مي‌كردند با دست راست بنويسند و تمرين كنند تا «راست و درست» شوند.
حالا ديگر كسي چپ‌دست بودن را ايراد نمي‌داند (شانس آورده‌ايد كه آن قديم‌ها به دنيا نيامده‌ايد!) همه مي‌دانند كه مثلا رنگ چشم يا اندازه‌ي دماغ، راست‌دست يا چپ‌دست بودن هم يك ويژگي است كه از زمان تولد با آدم هست و قابل تغيير دادن هم نيست.
اگر تو هم چپ‌دست هستي، لازم نيست به‌خاطر آن ناراحت باشي يا برعكس به خاطرش به ديگران پز بدهي. همان طور كه رنگ چشم قهوه‌اي يا دماغ عقابي نه ضايع است، نه پزدادني!
- با چپ‌دست‌هاي ديگر آشنا شو!
اگر در خانواده يا دوستانت كسي را مي‌شناسي كه چپ‌دست است، با او درباره‌ي مشكلاتت حرف بزن. مثلا از او بپرس چطوري با قيچي كار مي‌كند يا با كدام دستش قاشق و چنگال را مي‌گيرد.
معمولا آن‌ها هم اين مشكلات را تجربه و راهي برايش پيدا كرده‌اند. تازه ممكن است چيزهايي را بشناسند كه ويژه‌ي چپ‌دست‌ها ساخته شده‌است، مثلا قيچي و خودكار چپ‌دست‌ها.
- سخت نگير!
اين كه با دست راستت غذا بخوري يا چپ، واقعا آن‌قدرها هم اهميت ندارد. تو اين شانس را داري كه هر دو تا دستت را براي انجام كارها قوي كني. بنابراين سر غذا اين‌قدر به گرفتن قاشق و چنگال فكر نكن و هر جور راحتي عمل كن. حتي اگر هر قاشق را با يك دست بخوري!
منبع:همشهري بجه ها
نظر شما